Gömülmüş en koyu karanlıklara
Bu ne mükemmel ne müthiş denge
Masmavi bakışları dönmüş siyaha
Gizem yüklü bir vapur gibi koyuluk
Zamanı geldiğinde demir alıyor
Sanki bıçak yarası gibi ani bir soğuk
Dalgaların dansları yarım kalıyor
Güneşle bitecek bu karanlığa
Gündüz arkasından el sallamıyor
Bir şafakla son bulacak yolculuklarda
Geceler ardına dönüp bakmıyor
