19 Şubat 2012 Pazar

GeCe

Gökyüzü hapsetmiş kendini bu renge
Gömülmüş en koyu karanlıklara
Bu ne mükemmel ne müthiş denge
Masmavi bakışları dönmüş siyaha


Gizem yüklü bir vapur gibi koyuluk
Zamanı geldiğinde demir alıyor
Sanki bıçak yarası gibi ani bir soğuk
Dalgaların dansları yarım kalıyor


Güneşle bitecek bu karanlığa
Gündüz arkasından el sallamıyor
Bir şafakla son bulacak yolculuklarda
Geceler ardına dönüp bakmıyor

Hiç yorum yok: