Ölmediğim günlerde uyuyordum.
Bildiğim tüm dehlizlerin diplerinde
Salyangozlardan geriye kalan artıkların
Kokuşmuş yaşama hallerinden iğrenerek
Düşlenmiş tüm yaz günlerinde
Denizin tuzuna
Basarak yaralarımı
Ölmeye çalışıyordum.
Sen sabahın ışıklarına benim gibi bakarsan
Aslında sana bakanın ışıklar olduğunu göreceksin
O sonsuzluğun sonundaki kibirli meşalede
Yanan yangının
Tuzun
Yaranın
Sardığı öfkeyi, nefreti, en kıymeti kalmayan ve erken ölümle sonuçlanan
Hisleri bulacaksın
Bir bankım Beşiktaş sahilinde
Nerudanın ağzından dökülen bir şiirde geçtim diye
Onu sevmeyenler tarafından kin beslenirken
Sıfırbilmemkaçlı saatlerde
Başka bir şeylere özeniyor olmanın
Nerudanın kelimelerinden aşağılık
Ve dindar olduğunu anladım.
Kamburdum Pariste ve sırf öyleyim diye
Yaşama hakkı kendine atılan ekmekleri yemekle sınırlı
Yağmursuz fırtınasız denizlerde
Yalnız bir damla gibi bütünden uzak
Titrek bir manda gibi himaye edilen
Bir martıdan hallice
Terk edilen büyük ve boş bir hücreyim
Suçlular, çingeneler, açlıktan ölmeyenler,
Kirli suyun tadını alan tüm canavar yürekliler
Konakladılar bende
Ben onların bile terk edip kalamadığı bir şeyim dedim.
Ölmedim.
Hakikati bir yunus balığının öldürülüşünde gördüm
Güzel şeylerin yaşamaya hakları yoktu
Kanalizasyonları denize bağlamıştık
Su boruları iltihap dolu
Boğazım İstanbul gibi geçişler ücretli
Dönüşler sırf yine gel diye
Bedava!
İstanbul öyle ya
Evsizlerin evi.
İçme diyorlar.
İçmezsem nasıl dönecek ki Dünya
Nasıl öleceğimi bilerek
Ve her gün sağanak ölümlerle
Dökülerek kanalizasyonlardan
Neruda yı sevmeyenlere doğru sürükleneceğim.
Boğazım geçen olmayınca anlamsızlaşacak
Yüreğim ağırlaşacak
Çürümüş hayallerin kokularını duyacağım
İnsan gibi hissedecek
Ağlayacağım
Ölemiyor olduğumu hatırlamak mı
Sırf doğmasın diye perde arkasında geçirdiğim onca günün yalnızlığına
Uğruna can verilecek gözyaşıma
İhanet ettiğimi
Köpürükler çıkan ağzımı
Bir köpeğin salyalarıyla iyileşecek yaralarımı göreceğim.
Gözlerimin rengi yine ortaya çıkacak yine bırakıp herkesi
Kendimi kandıracağım.
Ölmedim işte, sadece uyuyorum
Her adem doğuşu ile birlikte daha önce var olmayan yeni bir dünya oluşturur. Bir dünya vardır, göz kapaklarınızı açtığınızda gözünüze batar. Oysa başka bir dünya vardır, her bireyin bir dönem hissettiği o fildişi kulesi özlemini barındıran bir dünya.Arada göz kapaklarınızı kapatın çünkü dışarısı, her zaman içeriden güzel değildir !
9 Ekim 2017 Pazartesi
Uyuryaşar!
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder